31 روز قبل آزمون CCNAسیسکو

پروتکل Spanning Tree (STP) و عملکرد آن در شبکه‌ – روز 25

قبل از این مقاله بهتره “مفاهیم و پیکربندی VLAN و Trunking” رو مطالعه کنید، پروتکل Spanning Tree Protocol (STP) که توسط استاندارد IEEE 802.1D تعریف شده است، برای جلوگیری از بروز حلقه‌های مخرب (Loops) در شبکه‌های سوئیچ‌ طراحی شده است. در نسخه اولیه، تنها یک نمونه از STP برای کل شبکه سوئیچ‌ قابل استفاده بود. امروزه، مدیران شبکه می‌توانند از نسخه‌های Per-VLAN Spanning Tree (PVST) و Rapid STP (RSTP) استفاده کنند که کارایی و عملکرد STP را بهبود داده‌اند.

مفاهیم و عملکرد STP

یکی از ویژگی‌های اصلی یک شبکه ارتباطی مقاوم، توانایی مدیریت خطاهای پیوند یا خرابی دستگاه‌ها از طریق افزونگی (Redundancy) است. توپولوژی افزونه (Redundant Topology) باعث می‌شود که خرابی یک مسیر، به از کار افتادن کل شبکه منجر نشود. اما وجود لینک‌های افزونه بدون مدیریت صحیح، می‌تواند منجر به حلقه‌های داده‌ای شود. STP این مشکل را حل می‌کند.

Redundant Switched Topology
Redundant Switched Topology

مشکلاتی که STP از آنها جلوگیری می‌کند:

  1. Broadcast Storms: هنگامی که یک سوئیچ به‌طور مداوم ترافیک را در کل شبکه منتشر می‌کند.
  2. Multiple-Frame Transmission: دریافت چندین نسخه از یک فریم داده، که منجر به ایجاد داده‌های بازیابی‌ناپذیر می‌شود.
  3. MAC Database Instability: ناپایداری در جدول MAC که باعث می‌شود سوئیچ‌ها اطلاعات نادرستی از مسیر ارسال فریم‌ها داشته باشند.

توپولوژی افزونه در شبکه‌های سوئیچ‌شده

پروتکل STP از طریق شناسایی مسیرهای اضافی، تنها یک مسیر فعال را برای ارسال داده‌ها انتخاب می‌کند و بقیه مسیرها را در وضعیت مسدود (Blocking) قرار می‌دهد. این کار باعث جلوگیری از ایجاد حلقه‌ها در شبکه می‌شود.

الگوریتم STP

STP یک استاندارد IEEE با نام 802.1D است که با قرار دادن برخی از پورت‌های سوئیچ در حالت Blocking، از ارسال و دریافت فریم‌های داده‌ای توسط آن پورت‌ها جلوگیری می‌کند. اگر تغییری در اتصال شبکه رخ دهد، STP به‌طور خودکار مسیر جدیدی را انتخاب می‌کند.

نحوه عملکرد:

  • STP برای انتخاب مسیر مناسب، Bridge Protocol Data Unit (BPDU) را بین سوئیچ‌ها ارسال می‌کند.
  • در هر شبکه، سوئیچ با کمترین Bridge ID (BID) به‌عنوان Root Bridge انتخاب می‌شود.
  • سایر سوئیچ‌ها مسیرهای خود را بر اساس کمترین هزینه مسیر (Path Cost) تعیین می‌کنند.

Bridge ID (BID)

BID شامل دو مؤلفه است:

  1. Bridge Priority (اولویت سوئیچ – ۲ بایت)
  2. MAC Address (آدرس مک سوئیچ – ۶ بایت)

اگر مقدار اولویت پیش‌فرض تغییر نکند (۳۲,۷۶۸)، سوئیچ با کمترین آدرس MAC به‌عنوان Root Bridge انتخاب می‌شود.

Bridge ID
Bridge ID

مراحل همگرایی STP (STP Convergence)

همگرایی STP فرآیندی است که طی آن سوئیچ‌ها تغییرات در توپولوژی شبکه را تشخیص داده و وضعیت پورت‌ها را مطابق با آن تنظیم می‌کنند. این مراحل شامل:

  1. انتخاب Root Bridge (سوئیچی که کمترین BID را دارد)
  2. انتخاب Root Port برای هر سوئیچ غیر ریشه (براساس کمترین هزینه مسیر به Root Bridge)
  3. انتخاب Designated Port برای هر سگمنت شبکه (براساس کمترین هزینه مسیر)
  4. تبدیل پورت‌های Root و Designated به حالت Forwarding و قرار دادن سایر پورت‌ها در حالت Blocking

هزینه پورت‌ها در STP بر اساس پهنای باند

پروتکل STP برای تعیین مسیر بهینه تا Root Bridge از یک مکانیزم محاسبه هزینه استفاده می‌کند که بر اساس پهنای باند لینک‌ها تنظیم می‌شود. جدول زیر هزینه‌های پیش‌فرض پورت‌ها را که توسط استاندارد IEEE تعیین شده‌اند، نمایش می‌دهد:

سرعت اترنت هزینه IEEE اصلی هزینه IEEE اصلاح‌شده
10 Mbps 100 100
100 Mbps 19 19
1 Gbps 1 4
10 Gbps 1 2

با پیشرفت فناوری و معرفی لینک‌های 10 Gbps، استانداردهای جدیدی برای هزینه‌های پورت‌ها تعیین شده‌اند تا انعطاف‌پذیری بیشتری در طراحی شبکه فراهم شود.

وضعیت‌های مختلف پورت در STP

پروتکل STP دارای چهار حالت اصلی برای انتقال وضعیت پورت‌ها از مسدود (Blocking) به ارسال (Forwarding) است. این وضعیت‌ها به شرح زیر هستند:

  1. Blocking
    • پورت در حال دریافت BPDU است اما فریم‌های داده را ارسال نمی‌کند.
    • حداکثر مدت زمان: 20 ثانیه
  2. Listening
    • پورت شروع به پردازش BPDUها می‌کند و بررسی می‌کند که آیا باید به وضعیت Forwarding تغییر کند یا خیر.
    • مدت زمان تأخیر: 15 ثانیه
  3. Learning
    • پورت شروع به یادگیری آدرس‌های MAC متصل به خود می‌کند اما هنوز داده‌ها را منتقل نمی‌کند.
    • مدت زمان تأخیر: 15 ثانیه
  4. Forwarding
    • پورت فعال شده و فریم‌های داده را ارسال و دریافت می‌کند.

همچنین، یک حالت پنجم به نام Disabled وجود دارد که زمانی رخ می‌دهد که مدیر شبکه به‌صورت دستی پورت را غیرفعال کند یا در صورت بروز تخلف امنیتی، پورت به‌طور خودکار غیرفعال شود.

Spanning Tree Port States
Spanning Tree Port States

این مکانیسم انتقال وضعیت پورت‌ها به STP کمک می‌کند تا بدون ایجاد حلقه، پایداری شبکه را تضمین کند.

انواع مختلف پروتکل Spanning Tree (STP)

پس از معرفی IEEE 802.1D، نسخه‌های متنوعی از STP توسعه یافتند که عملکرد و کارایی بهتری در مدیریت توپولوژی‌های شبکه ارائه می‌دهند. در ادامه، مهم‌ترین نسخه‌های STP معرفی می‌شوند:

  1. STP (802.1D)
    • نسخه اصلی STP که برای جلوگیری از حلقه‌های شبکه در توپولوژی‌های دارای لینک‌های افزونه (Redundant Links) طراحی شده است.
    • در این نسخه، تنها یک نمونه از Spanning Tree برای کل شبکه وجود دارد.
    • این نسخه به عنوان Common Spanning Tree (CST) نیز شناخته می‌شود.
  2. PVST+ (Per-VLAN Spanning Tree Plus)
    • نسخه‌ای اختصاصی از Cisco که یک درخت پوشا (Spanning Tree Instance) جداگانه برای هر VLAN در شبکه فراهم می‌کند.
    • این قابلیت انعطاف‌پذیری بیشتری در کنترل مسیرهای ترافیک شبکه ارائه می‌دهد.
  3. RSTP (Rapid Spanning Tree Protocol – 802.1w)
    • نسخه‌ای بهبودیافته از STP که فرآیند همگرایی (Convergence) را نسبت به 802.1D سریع‌تر انجام می‌دهد.
    • برخلاف PVST+، همچنان تنها یک نمونه از درخت پوشا در شبکه وجود دارد.
  4. Rapid PVST+
    • نسخه‌ای از Cisco که ترکیبی از PVST+ و RSTP است.
    • برای هر VLAN یک نمونه جداگانه از RSTP فراهم می‌کند، که باعث بهبود عملکرد و کاهش زمان همگرایی در شبکه می‌شود.
  5. MSTP (Multiple Spanning Tree Protocol – 802.1s)
    • نسخه‌ای از STP که با الهام از Cisco Multiple Instance STP (MISTP) توسعه یافته است.
    • این نسخه امکان ترکیب چندین VLAN در یک نمونه Spanning Tree را فراهم می‌کند.
    • MSTP می‌تواند تا 16 نمونه RSTP ایجاد کند و VLANهای متعددی را در یک توپولوژی منطقی مشترک تجمیع کند.

مقایسه ویژگی‌های انواع STP

پروتکل استاندارد منابع مورد نیاز سرعت همگرایی نحوه محاسبه درخت پوشا
STP 802.1D کم کند تمام VLANها
PVST+ Cisco زیاد کند برای هر VLAN
RSTP 802.1w متوسط سریع تمام VLANها
Rapid PVST+ Cisco خیلی زیاد سریع برای هر VLAN
MSTP 802.1s, Cisco متوسط یا زیاد سریع برای هر نمونه (Instance)

انتخاب نسخه مناسب STP بستگی به نیازهای شبکه دارد.

  • اگر نیاز به همگرایی سریع دارید، RSTP یا MSTP گزینه‌های بهتری هستند.
  • اگر کنترل پیشرفته برای هر VLAN نیاز دارید، PVST+ یا Rapid PVST+ گزینه‌های بهتری خواهند بود.
  • MSTP گزینه‌ای ایده‌آل برای شبکه‌هایی است که می‌خواهند چندین VLAN را در یک نمونه STP تجمیع کنند و همچنان از سرعت همگرایی بالای RSTP بهره ببرند.

عملکرد PVST+ در شبکه‌های سوئیچ‌

Per-VLAN Spanning Tree Plus (PVST+)، تنظیمات پیش‌فرض در تمامی سوئیچ‌های Cisco Catalyst است. در این محیط، پارامترهای Spanning Tree را می‌توان برای هر VLAN به‌صورت مجزا تنظیم کرد. این قابلیت باعث می‌شود که در یک لینک ترانک (Trunk Link)، نیمی از VLANها از طریق یک Root Bridge و نیمه دیگر از طریق یک Root Bridge دیگر عبور کنند.

در مثال شکل زیر:

PVST+ Topology Example
PVST+ Topology Example
  • S1 به عنوان Root Bridge برای VLAN 10 انتخاب شده است.
  • S3 به عنوان Root Bridge برای VLAN 20 انتخاب شده است.
  • پورت‌های سوئیچ بسته به VLAN در حالت Forwarding یا Blocking قرار می‌گیرند.
  • پورت F0/2 در حالت ارسال برای VLAN 10 و در حالت مسدود برای VLAN 20 است.
  • پورت F0/3 در حالت ارسال برای VLAN 20 و در حالت مسدود برای VLAN 10 است.

ویژگی‌های شبکه‌های مبتنی بر PVST+

  1. هر VLAN دارای یک نمونه جداگانه از Spanning Tree است.
  2. لینک‌های افزونه (Redundant Links) می‌توانند به‌طور کامل مورد استفاده قرار گیرند.
  3. هر نمونه Spanning Tree نیازمند پردازش بیشتری در سوئیچ‌ها است که می‌تواند مصرف CPU را افزایش دهد.

وضعیت‌های مختلف پورت در PVST+

پورت‌های سوئیچ در PVST+ پنج وضعیت اصلی دارند که نحوه پردازش فریم‌های داده را مشخص می‌کند.

عملکرد مجاز Blocking Listening Learning Forwarding Disabled
دریافت و پردازش BPDUها بله بله بله بله خیر
ارسال فریم‌های داده دریافت‌شده از اینترفیس خیر خیر خیر بله خیر
ارسال فریم‌های داده سوئیچ از اینترفیس دیگر خیر خیر خیر بله خیر
یادگیری آدرس‌های MAC خیر خیر بله بله خیر

زمانی که یک پورت مستقیماً از Blocking به Forwarding تغییر کند، احتمال ایجاد حلقه‌های موقت در شبکه وجود دارد. به همین دلیل، STP این گذار را کنترل می‌کند.

Extended System ID در PVST+

در PVST+، برای هر VLAN یک نمونه جداگانه از Spanning Tree موردنیاز است. بنابراین، فیلد BID (Bridge ID) در BPDU باید اطلاعات VLAN ID (VID) را نیز شامل شود.

Bridge ID for PVST+ with Extended System ID
Bridge ID for PVST+ with Extended System ID

ساختار Bridge ID در PVST+

Bridge ID در PVST+ شامل سه بخش است:

  1. Bridge Priority
    • یک فیلد 4 بیتی برای تعیین اولویت سوئیچ در انتخاب Root Bridge.
    • مقدار اولویت در بخش‌های 4096 تایی (به جای مقدارهای منفرد) تنظیم می‌شود.
    • دلیل این کار، وجود 12 بیت اختصاصی برای VLAN ID است که مقدار عددی اولویت را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
  2. Extended System ID
    • فیلد 12 بیتی که شماره VLAN (VID) را حمل می‌کند.
  3. MAC Address
    • یک فیلد 6 بایتی که شامل آدرس MAC سوئیچ است.
  • PVST+ به هر VLAN یک Spanning Tree اختصاصی می‌دهد.
  • این قابلیت باعث استفاده بهینه از لینک‌های افزونه می‌شود.
  • فیلد Extended System ID در BID اجازه می‌دهد که شماره VLAN نیز در پیام‌های BPDU گنجانده شود.
  • Bridge Priority به جای 1 واحد، در بازه‌های 4096 واحدی تنظیم می‌شود تا امکان ذخیره VLAN ID فراهم شود.

با استفاده از PVST+، شبکه‌های Cisco قادرند مدیریت بهتری روی مسیرهای ارسال داده در هر VLAN داشته باشند و از مزایای توپولوژی افزونه بدون ایجاد حلقه‌های مخرب بهره ببرند.

عملکرد Rapid PVST+ و تفاوت آن با STP

Rapid PVST+ نسخه‌ای از RSTP (802.1w) است که به‌طور مجزا برای هر VLAN اجرا می‌شود. این قابلیت باعث می‌شود که فرآیند همگرایی (Convergence) سریع‌تر انجام شود، اما در عوض نیاز به منابع پردازشی بیشتری در سوئیچ‌ها (CPU و RAM) دارد.

تفاوت اصلی Rapid PVST+ و RSTP

  • Rapid PVST+ همان RSTP است اما به‌جای اجرا شدن روی کل شبکه، برای هر VLAN یک نمونه جداگانه دارد.
  • سرعت همگرایی STP سنتی از 50 ثانیه به کمتر از 10 ثانیه در RSTP کاهش یافته است.
  • قوانین انتخاب Root Bridge، Root Port و Designated Port مشابه STP هستند اما مکانیزم پردازش و انتقال داده بهینه‌تر شده است.

رفتار RSTP در شبکه

RSTP در هنگام تغییرات در توپولوژی، بسته به نوع لینک، رفتار متفاوتی دارد:

  1. لینک‌های Edge و PortFast
    • RSTP فرآیند همگرایی را برای لینک‌های متصل به دستگاه‌های انتهایی (مانند کامپیوترها و سرورها) سریع‌تر می‌کند.
    • این پورت‌ها بلافاصله در حالت Forwarding قرار می‌گیرند.
  2. لینک‌های Shared
    • در این حالت، RSTP مشابه STP استاندارد رفتار می‌کند.
    • به دلیل ماهیت Shared Link، تغییرات در توپولوژی ممکن است بر همگرایی تأثیر بگذارد.
  3. لینک‌های Point-to-Point (دو طرفه کامل – Full Duplex)
    • RSTP سریع‌ترین واکنش را در این نوع لینک‌ها دارد.
    • اگر مسیری به Root Bridge از بین برود، سوئیچ در 2 ثانیه مسیر جایگزین را انتخاب می‌کند.
    • از BPDU برای تشخیص سریع مسیرهای جدید استفاده می‌شود.

مقایسه حالت‌های پورت در STP و RSTP

RSTP برخی از اصطلاحات جدید برای وضعیت پورت‌ها را معرفی کرده است:

حالت عملیاتی STP (802.1D) RSTP (802.1w) ارسال داده در این وضعیت؟
فعال (Enabled) Blocking Discarding خیر
فعال (Enabled) Listening Discarding خیر
فعال (Enabled) Learning Learning خیر
فعال (Enabled) Forwarding Forwarding بله
غیرفعال (Disabled) Disabled Discarding خیر
  • RSTP دیگر نیازی به حالت Listening ندارد و زمان همگرایی را کاهش می‌دهد.
  • در بسیاری از موارد، همگرایی RSTP فقط در 1 تا 2 ثانیه انجام می‌شود.

نقش‌های جدید پورت‌ها در RSTP

علاوه بر نقش‌های Root Port و Designated Port که در STP وجود داشتند، RSTP سه نقش جدید اضافه کرده است:

نقش در RSTP نقش معادل در STP توضیح
Root Port Root Port پورتی که بهترین BPDU را از Root Bridge دریافت می‌کند.
Designated Port Designated Port پورتی که بهترین BPDU را در یک سگمنت تبلیغ می‌کند.
Alternate Port پورتی که یک BPDU جایگزین دریافت می‌کند و در صورت خرابی مسیر اصلی، فعال می‌شود.
Backup Port پورتی که یک BPDU غیر بهینه دریافت می‌کند و در صورتی که Designated Port از بین برود، فعال می‌شود.
Disabled Port پورتی که مدیریتاً غیرفعال شده یا عملکرد صحیح ندارد.
RSTP Port Roles
RSTP Port Roles

پورت‌های Edge در RSTP

RSTP مفهوم جدیدی به نام Edge Ports معرفی کرده است که مشابه PortFast در PVST+ عمل می‌کند.

  • پورت Edge پورتی است که به یک دستگاه انتهایی متصل است (مثلاً کامپیوتر، سرور) و نه به یک سوئیچ دیگر.
  • این پورت‌ها به‌صورت مستقیم وارد وضعیت Forwarding می‌شوند و نیازی به مراحل Discarding یا Learning ندارند.
  • اگر یک سوئیچ دیگر به این پورت متصل شود، RSTP به‌صورت خودکار آن را به عنوان یک لینک معمولی پردازش می‌کند.
Edge Ports in RSTP
Edge Ports in RSTP

پیکربندی و بررسی انواع STP در سوئیچ‌های Cisco

به‌طور پیش‌فرض، سوئیچ‌های Cisco از STP استاندارد استفاده می‌کنند و نیازی به پیکربندی دستی توسط مدیر شبکه ندارند. اما، از آنجایی که STP در سطح VLAN (Per-VLAN) اجرا می‌شود، مدیران شبکه می‌توانند با انجام برخی تنظیمات، از موازنه بار (Load Balancing) در لینک‌های افزونه بهره ببرند.

بررسی تنظیمات پیش‌فرض STP در سوئیچ Cisco Catalyst 2960

قبل از پیکربندی STP، مهم است که تنظیمات پیش‌فرض آن را بدانید. جدول زیر تنظیمات پیش‌فرض در سوئیچ Cisco Catalyst 2960 را نمایش می‌دهد:

Default STP Configuration on the Cisco Catalyst 2960
Default STP Configuration on the Cisco Catalyst 2960

پیکربندی و بررسی Bridge ID (BID)

Bridge ID (BID) یکی از پارامترهای کلیدی در فرآیند انتخاب Root Bridge در STP است. این مقدار از سه بخش تشکیل شده است:

  1. Bridge Priority (اولویت سوئیچ)
  2. Extended System ID (که شامل VLAN ID است)
  3. MAC Address (آدرس MAC سوئیچ)

در PVST+، یک نمونه Spanning Tree جداگانه برای هر VLAN اجرا می‌شود. بنابراین، BID برای هر VLAN باید شامل VLAN ID (VID) باشد.

دستورهای پیکربندی STP در Cisco IOS

برای تغییر Bridge ID و اولویت سوئیچ در STP، می‌توان از دستورات زیر استفاده کرد:

1. تغییر Bridge ID برای یک VLAN

Switch(config)# spanning-tree vlan vlan-id root [primary | secondary]
Switch(config)# spanning-tree vlan vlan-id priority priority
  • primary: این مقدار اولویت را به 24576 تنظیم می‌کند یا مقدار 4096 واحد پایین‌تر از کمترین اولویت موجود در شبکه را انتخاب می‌کند.
  • secondary: مقدار اولویت را به 28672 تنظیم می‌کند (در صورتی که مقدار پیش‌فرض 32768 باشد).

2. تغییر هزینه پورت برای یک VLAN

Switch(config-if)# spanning-tree vlan vlan-id cost cost

این دستور، هزینه STP را برای یک پورت خاص و VLAN مشخص تغییر می‌دهد.

مثال: تعیین S1 به‌عنوان Root Bridge و S2 به‌عنوان Backup Root Bridge

در توپولوژی سه‌سوئیچی زیر، مدیر شبکه می‌خواهد S1 را به عنوان Root Bridge و S2 را به عنوان Backup Root Bridge تنظیم کند.

توپولوژی شبکه:

  • S1: Root Bridge
  • S2: Backup Root Bridge
  • S3: سوئیچ عادی در شبکه
STP Topology
STP Topology

دستورات موردنیاز برای پیکربندی

S1(config)# spanning-tree vlan 1 root primary
S2(config)# spanning-tree vlan 1 root secondary
  • دستور اول (Primary): مقدار اولویت S1 را به 24576 تنظیم می‌کند.
  • دستور دوم (Secondary): مقدار اولویت S2 را به 28672 تنظیم می‌کند.

همچنین می‌توان اولویت را به‌صورت مستقیم با مقدار دقیق تنظیم کرد:

S1(config)# spanning-tree vlan 1 priority 24576
S2(config)# spanning-tree vlan 1 priority 28672

بررسی پیکربندی STP

پس از پیکربندی، می‌توان با استفاده از دستور زیر وضعیت STP و Bridge ID را بررسی کرد:

S1# show spanning-tree

نمونه خروجی این دستور:

Verifying Spanning Tree Configurations
Verifying Spanning Tree Configurations

تحلیل خروجی:

  1. Root ID Priority: 24577
    • 24576 + VLAN ID (1) = 24577 → مقدار Extended System ID به Bridge Priority اضافه شده است.
  2. Bridge ID Priority: 24577
    • نشان می‌دهد که این سوئیچ Root Bridge برای VLAN 1 است.
  3. Fa0/1 و Fa0/2 در حالت Designated Forwarding هستند
    • این نشان می‌دهد که این پورت‌ها مسیرهای فعال برای ارسال داده هستند.

پیکربندی PortFast و BPDU Guard در شبکه‌های Cisco

PortFast چیست؟

PortFast یک قابلیت اختصاصی Cisco است که برای تسریع فرآیند همگرایی (Convergence) در پورت‌های دسترسی (Access Ports) استفاده می‌شود.

  • زمانی که PortFast روی یک پورت فعال می‌شود، پورت بلافاصله از حالت Blocking به Forwarding تغییر وضعیت می‌دهد.
  • این ویژگی برای پورت‌هایی که مستقیماً به دستگاه‌های نهایی (مانند کامپیوترها یا سرورها) متصل هستند، توصیه می‌شود.
  • PortFast نباید روی لینک‌های متصل به سایر سوئیچ‌ها استفاده شود، زیرا ممکن است باعث ایجاد حلقه‌های STP شود.

BPDU Guard چیست؟

BPDU Guard یک ویژگی امنیتی در Cisco STP است که پورت‌های PortFast را از دریافت پیام‌های BPDU محافظت می‌کند.

  • در یک پورت PortFast معتبر، نباید BPDU دریافت شود.
  • اگر BPDU Guard فعال باشد و یک BPDU دریافت کند، پورت را در حالت error-disabled قرار می‌دهد که به معنای خاموش شدن پورت است.
  • این ویژگی از اتصال اشتباه سوئیچ‌ها و ایجاد حلقه‌های مخرب جلوگیری می‌کند.

پیکربندی PortFast و BPDU Guard در Cisco IOS

برای فعال‌سازی PortFast و BPDU Guard روی پورت‌های دسترسی (Access Ports)، می‌توان از دستورات زیر استفاده کرد:

مثال: پیکربندی PortFast و BPDU Guard روی پورت‌های F0/11 تا F0/13

Configuring PortFast and BPDU Guard
Configuring PortFast and BPDU Guard
  • switchport mode access: پورت را در حالت Access Mode قرار می‌دهد.
  • spanning-tree portfast: قابلیت PortFast را روی پورت فعال می‌کند.
  • spanning-tree bpduguard enable: BPDU Guard را روی پورت فعال می‌کند.

پیکربندی BPDU Guard به‌صورت سراسری برای همه پورت‌ها

Switch(config)# spanning-tree portfast default
Switch(config)# spanning-tree bpduguard default
  • این دستورات، PortFast و BPDU Guard را روی تمام Access Ports به‌صورت خودکار فعال می‌کنند.

پیکربندی Rapid PVST+

PVST+ به‌صورت پیش‌فرض روی سوئیچ‌های Cisco فعال است.
برای تغییر به Rapid PVST+، می‌توان از دستور زیر استفاده کرد:

Switch(config)# spanning-tree mode rapid-pvst

دستورات مربوط به تنظیمات Rapid PVST+

توضیح دستور
فعال‌سازی Rapid PVST+ Switch(config)# spanning-tree mode rapid-pvst
تعیین نوع لینک به‌عنوان Point-to-Point Switch(config-if)# spanning-tree link-type point-to-point
مجبور کردن سوئیچ به مذاکره مجدد با همسایگان Switch# clear spanning-tree detected protocols [interface interface-id]

بررسی وضعیت STP

برای بررسی وضعیت Spanning Tree در شبکه، می‌توان از دستورات زیر استفاده کرد:

توضیح دستور
نمایش اطلاعات کلی STP Switch# show spanning-tree
نمایش اطلاعات STP برای پورت‌های فعال Switch# show spanning-tree active
نمایش اطلاعات Bridge در STP Switch# show spanning-tree bridge
نمایش جزئیات STP برای تمامی اینترفیس‌ها Switch# show spanning-tree detail
نمایش اطلاعات STP برای یک VLAN خاص Switch# show spanning-tree vlan vlan-id
خلاصه وضعیت STP Switch# show spanning-tree summary

استفاده از این قابلیت‌ها باعث افزایش کارایی، امنیت و سرعت همگرایی در شبکه‌های مبتنی بر سوئیچ‌های Cisco می‌شود.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا